ملک غریبانه رفت

مجید جوادیان

اکبر ملک بیش از نیم قرن از تاریخ و هویت روزنامه نگاری یزد را شکل داده است.از سال 1329 که نشریه ملک بنیان نهاده شد تاکنون 61 سال می گذرد و این تاریخ ممتد و طولانی برای یک کشور جهان سومی که در آن جریان های فرهنگی عمری بس کوتاه و ناپایدار دارند یک اتفاق درخشان و تحسین بر انگیز است.به گمانم در کل کشورمان تعداد کمی نشریه وجود دارند که عمری چنین طولانی یافته اند و اکثر آنان نیز برعکس نشریه ملک یزد متکی بر اعتبارات دولت بوده اند.اگر چه این نشریه در طی عمر خود فراز و نشیب های طبیعی و زیادی از قوت و ضعف کمی و کیفی را پشت سر نهاده است، اما نفس وجود این پدیده مهم فرهنگی در طی شش دهه در فضای مطبوعاتی کشور و یزد جالب توجه است.خصوصا آنکه شش دهه گذشته در کشور ما از پرتلاطم ترین دوره ها در تاریخ ایران بوده است...آری اینهمه هست و قصه کوچ غریبانه موسس و هدایتگر این جریان فرهنگی نیز واقعیتی انکار ناپذیر است .پنجشنبه ای که گذشت اکبر ملک پس از سالها زندگی و تلاش زندگی بخش در منزلگاه همیشگی خود آرمید آنهم نه در حلقه تنگ و اندوهناک همکاران مطبوعاتی خود و نه در گرمای حضور مسئولان و هنرمندان که در میان خانواده تنهای خود که در انتظار تسلای ما عزیزی را به ابدیت سپردند.آری درست در همین بزنگاهاست که سایه محبت انسان ها بیش از گذشته به کار می آید ودریغ از آن پذیرفتنی نیست .اگر قلم و آنچه می نگارد در اندیشه ما از ملاحظات اقتصادی فراتر می رفت بایستی مرگ اکبر ملک را فاجعه ای دردناک برای فرهنگ نحیف مطبوعاتی خود تلقی می کردیم.اینکه در این سرزمین هنرمند و نویسنده غالبا از اعتبار و اهمیت واقعی خود برخوردار نیست یکی از دلایلش را باید درقدرنشناسی نسبت به ریشه های اصیل خود جستجو کرد .کسانی که پیکر اکبر ملک را برای تدفین مشایعت کردند از تعداد سال های روزنامه نگاری او نیز کمتر بودند...مرحبا بر ما مرحبا!!

اما میراث ملک برای ما مانده است .او یک تاریخ روزنامه نگاری و از آن مهمتر تجربه ای از حفظ شرافت روزنامه نگاری را برای ما به یادگار گذاشت .بر ماست که چنین بر یادگار های ماندگار خود پشت نکنیم

• نویسنده : یزد فردا
• منبع خبر : خبرگزاری فردا